παιδάριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	παιδάριον	τὰ	παιδάριᾰ
γενική	τοῦ	παιδαρίου	τῶν	παιδαρίων
δοτική	τῷ	παιδαρίῳ	τοῖς	παιδαρίοις
αιτιατική	τὸ	παιδάριον	τὰ	παιδάριᾰ
κλητική ὦ!		παιδάριον		παιδάριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παιδαρίω
γεν-δοτ	τοῖν		παιδαρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παιδάριον < (παῖς) παιδ- + υποκοριστικό επίθημα -άριον

Ουσιαστικό

παιδάριον ουδέτερο

1. (υποκοριστικό) μικρό παιδί, παιδάκι
2. νεαρός δούλος

Πηγές

• παιδάριον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παιδάριον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.