παιδίον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	παιδίον	τὰ	παιδίᾰ
γενική	τοῦ	παιδίου	τῶν	παιδίων
δοτική	τῷ	παιδίῳ	τοῖς	παιδίοις
αιτιατική	τὸ	παιδίον	τὰ	παιδίᾰ
κλητική ὦ!		παιδίον		παιδίᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παιδίω
γεν-δοτ	τοῖν		παιδίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παιδίον < παῖς, παιδ- + υποκοριστικό επίθημα -ίον

Ουσιαστικό

παιδίον ουδέτερο

• (υποκοριστικό)
  1. μικρό παιδί
  2. νεαρός δούλος

Συγγενικά

• παιδίσκη

→ και δείτε τη λέξη παῖς

Πηγές

• παιδίον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παιδίον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.