παιδαγωγός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	παιδαγωγός	οι	παιδαγωγοί
γενική	του	παιδαγωγού	των	παιδαγωγών
αιτιατική	τον	παιδαγωγό	τους	παιδαγωγούς
κλητική		παιδαγωγέ		παιδαγωγοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παιδαγωγός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική παιδαγωγός < παῖς + ἀγωγός < ἄγω. Συγχρονικά αναλύεται σε παιδ- + -αγωγός

Ουσιαστικό

παιδαγωγός αρσενικό ή θηλυκό

1. (ιστορία) ο δούλος που συνόδευε τα παιδιά στο σχολείο
2. (επάγγελμα) ο επιστήμονας της παιδαγωγικής
3. ο γονέας ή ο δάσκαλος που συμβάλλει με θετικό τρόπο στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών

Μεταφράσεις

    στην αρχαιότητα

    επιστήμονας παιδαγωγικής

γαλλικά : pédagogue (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	παιδαγωγός	οἱ	παιδαγωγοί
γενική	τοῦ	παιδαγωγοῦ	τῶν	παιδαγωγῶν
δοτική	τῷ	παιδαγωγῷ	τοῖς	παιδαγωγοῖς
αιτιατική	τὸν	παιδαγωγόν	τοὺς	παιδαγωγούς
κλητική ὦ!		παιδαγωγέ		παιδαγωγοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παιδαγωγώ
γεν-δοτ	τοῖν		παιδαγωγοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παιδαγωγός < (παῖς) παιδ- + -αγωγός (ἀγωγός < ἄγω)

Επίθετο

παιδαγωγός αρσενικό

1. ο δούλος που συνόδευε τα παιδιά στο σχολείο
2. (μεταφορικά) (επάγγελμα) δάσκαλος
3. (μεταφορικά) καθοδηγητής στην πίστη
4. (μεταφορικά) ηγέτης, αρχηγός

Πηγές

• παιδαγωγός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παιδαγωγός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.