παράλειψη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	παράλειψη	οι	παραλείψεις
γενική	της	παράλειψης*	των	παραλείψεων
αιτιατική	την	παράλειψη	τις	παραλείψεις
κλητική		παράλειψη		παραλείψεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, παραλείψεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παράλειψη < αρχαία ελληνική παράλειψις < παραλείπω

Προφορά

ΔΦΑ : /paˈɾa.li.psi/

Ομώνυμα / Ομόηχα

• παράληψη

Ουσιαστικό

παράλειψη θηλυκό

1. η ενέργεια και το αποτέλεσμα του ρήματος παραλείπω

   ήταν παράλειψή μου που δεν σας σύστησα με τη γυναίκα μου

2. (νομικός όρος): στην ελληνική ποινική νομοθεσία η παράλειψη ταυτίζεται με την έννοια της πράξης

Μεταφράσεις

    παράλειψη

αγγλικά : omission (en) γαλλικά : oubli (fr), omission (fr) εσπεράντο : forgeso (eo)