παρέκκλισις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παρέκκλισῐς	αἱ	παρεκκλίσεις
γενική	τῆς	παρεκκλίσεως	τῶν	παρεκκλίσεων
δοτική	τῇ	παρεκκλίσει	ταῖς	παρεκκλίσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παρέκκλισῐν	τὰς	παρεκκλίσεις
κλητική ὦ!		παρέκκλισῐ		παρεκκλίσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παρεκκλίσει
γεν-δοτ	τοῖν		παρεκκλισέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παρέκκλισις < παρεκκλί(νω) + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε παρ- + ἔκκλισις < ἔκ- + κλίσις

Ουσιαστικό

παρέκκλισις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) παρέκκλιση

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις παρά, ἐκ- και κλίνω

Πηγές

• παρέκκλισις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.