παραγναθίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παραγναθίς	αἱ	παραγναθίδες
γενική	τῆς	παραγναθίδος	τῶν	παραγναθίδων
δοτική	τῇ	παραγναθίδῐ	ταῖς	παραγναθίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παραγναθίδᾰ	τὰς	παραγναθίδᾰς
κλητική ὦ!		παραγναθίς*		παραγναθίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παραγναθίδε
γεν-δοτ	τοῖν		παραγναθίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παραγναθίς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική παρα- + γνάθ(ος) + -ίς

Ουσιαστικό

παραγναθίς θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• η παραγναθίδα

Πηγές

• παραγναθίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παραγναθίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.