παρακινδύνευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παρακινδύνευσῐς	αἱ	παρακινδυνεύσεις
γενική	τῆς	παρακινδυνεύσεως	τῶν	παρακινδυνεύσεων
δοτική	τῇ	παρακινδυνεύσει	ταῖς	παρακινδυνεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παρακινδύνευσῐν	τὰς	παρακινδυνεύσεις
κλητική ὦ!		παρακινδύνευσῐ		παρακινδυνεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παρακινδυνεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		παρακινδυνευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παρακινδύνευσις < παρακινδυνεύω + -σις

Ουσιαστικό

παρακινδύνευσις θηλυκό

• επικίνδυνο εγχείρημα

Σημειώσεις

• και στην καθαρεύουσα
• νέα ελληνική: παρακινδύνευση

Πηγές

• «παρακινδύνευσις» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• «παρακινδύνευσις» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.