παρδαλιδεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	παρδαλιδεύς	οἱ	παρδαλιδεῖς
γενική	τοῦ	παρδαλιδέως	τῶν	παρδαλιδέων
δοτική	τῷ	παρδαλιδεῖ	τοῖς	παρδαλιδεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	παρδαλιδέᾱ	τοὺς	παρδαλιδέᾱς
κλητική ὦ!		παρδαλιδεῦ		παρδαλιδεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παρδαλιδεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		παρδαλιδέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παρδαλιδεύς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική πάρδαλ(ις) + -ιδεύς

Ουσιαστικό

παρδαλιδεύς, -έως αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (ζώο) ο νεαρός πάνθηρας

Πηγές

• παρδαλιδεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.