πελαργιδεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	πελαργιδεύς	οἱ	πελαργιδεῖς
γενική	τοῦ	πελαργιδέως	τῶν	πελαργιδέων
δοτική	τῷ	πελαργιδεῖ	τοῖς	πελαργιδεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	πελαργιδέᾱ	τοὺς	πελαργιδέᾱς
κλητική ὦ!		πελαργιδεῦ		πελαργιδεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πελαργιδεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		πελαργιδέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πελαργιδεύς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική πελαργ(ός) + -ιδεύς

Ουσιαστικό

πελαργιδεύς, -έως αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (πτηνό) ο νεαρός πελαργός, το πελαργουδάκι

Πηγές

• πελαργιδεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.