πεπαρμένος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	πεπαρμένος	ἡ	πεπαρμένη	τὸ	πεπαρμένον
γενική	τοῦ	πεπαρμένου	τῆς	πεπαρμένης	τοῦ	πεπαρμένου
δοτική	τῷ	πεπαρμένῳ	τῇ	πεπαρμένῃ	τῷ	πεπαρμένῳ
αιτιατική	τὸν	πεπαρμένον	τὴν	πεπαρμένην	τὸ	πεπαρμένον
κλητική ὦ!		πεπαρμένε		πεπαρμένη		πεπαρμένον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	πεπαρμένοι	αἱ	πεπαρμέναι	τὰ	πεπαρμένᾰ
γενική	τῶν	πεπαρμένων	τῶν	πεπαρμένων	τῶν	πεπαρμένων
δοτική	τοῖς	πεπαρμένοις	ταῖς	πεπαρμέναις	τοῖς	πεπαρμένοις
αιτιατική	τοὺς	πεπαρμένους	τὰς	πεπαρμένᾱς	τὰ	πεπαρμένᾰ
κλητική ὦ!		πεπαρμένοι		πεπαρμέναι		πεπαρμένᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	πεπαρμένω	τὼ	πεπαρμένᾱ	τὼ	πεπαρμένω
γεν-δοτ	τοῖν	πεπαρμένοιν	τοῖν	πεπαρμέναιν	τοῖν	πεπαρμένοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λελυμένος' όπως «λελυμένος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

πεπαρμένος

• μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος πείρω

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 5 (Ε. Διομήδους ἀριστεία.), στίχ. 398-399

  αὐτὰρ ὃ βῆ πρὸς δῶμα Διὸς καὶ μακρὸν Ὄλυμπον
  κῆρ ἀχέων ὀδύνῃσι πεπαρμένος

  → λείπει η μετάφραση