πεσών

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	πεσών	ἡ	πεσοῦσᾰ	τὸ	πεσόν
γενική	τοῦ	πεσόντος	τῆς	πεσούσης	τοῦ	πεσόντος
δοτική	τῷ	πεσόντῐ	τῇ	πεσούσῃ	τῷ	πεσόντῐ
αιτιατική	τὸν	πεσόντᾰ	τὴν	πεσούσᾰν	τὸ	πεσόν
κλητική ὦ!		πεσών		πεσοῦσᾰ		πεσόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	πεσόντες	αἱ	πεσοῦσαι	τὰ	πεσόντᾰ
γενική	τῶν	πεσόντων	τῶν	πεσουσῶν	τῶν	πεσόντων
δοτική	τοῖς	πεσοῦσῐ(ν)	ταῖς	πεσούσαις	τοῖς	πεσοῦσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	πεσόντᾰς	τὰς	πεσούσᾱς	τὰ	πεσόντᾰ
κλητική ὦ!		πεσόντες		πεσοῦσαι		πεσόντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	πεσόντε	τὼ	πεσούσᾱ	τὼ	πεσόντε
γεν-δοτ	τοῖν	πεσόντοιν	τοῖν	πεσούσαιν	τοῖν	πεσόντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'φυγών' όπως «φυγών» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

πεσών, πεσοῦσα, πεσόν

• μετοχή ενεργητικού αορίστου (ἔπεσον) του ρήματος πίπτω: που έπεσε (συνήθως μαχόμενος), ο νεκρός της μάχης