πιθανότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πιθανότης	αἱ	πιθανότητες
γενική	τῆς	πιθανότητος	τῶν	πιθανοτήτων
δοτική	τῇ	πιθανότητῐ	ταῖς	πιθανότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πιθανότητᾰ	τὰς	πιθανότητᾰς
κλητική ὦ!		πιθανότης		πιθανότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πιθανότητε
γεν-δοτ	τοῖν		πιθανοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πιθανότης < πιθανό(ς) + -της

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: πιθανότητα (με διαφορετική σημασία)

Ουσιαστικό

πιθανότης, -ητος θηλυκό

• πειστικότητα

Πηγές

• πιθανότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πιθανότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.