πλῆκτρον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	πλῆκτρον	τὰ	πλῆκτρᾰ
γενική	τοῦ	πλήκτρου	τῶν	πλήκτρων
δοτική	τῷ	πλήκτρῳ	τοῖς	πλήκτροις
αιτιατική	τὸ	πλῆκτρον	τὰ	πλῆκτρᾰ
κλητική ὦ!		πλῆκτρον		πλῆκτρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πλήκτρω
γεν-δοτ	τοῖν		πλήκτροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «στοιχεῖον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πλῆκτρον < θέμα πληκ- (που συναντάμε και στο πλήσσω / πλήττω) + -τρον

※  3ος αιώνας κε ⌘ Αἴλιος Ἡρωδιανός, Περὶ ὀρθογραφίας, 3.13.37.1@scaife.perseus με μηνοειδές σίγμα

οἱ Αἰολεῖϲ τὰ εἰϲ πτῶ ῥήματα εἰϲ δύο ϲϲ μεταβάλλουϲι νίπτω νίϲϲω, Ταραντίνων δὲ φωνῇ γίνεται νίζω. παρὰ τὸ νίζω γίνεται νίτρον ὡϲ μάϲϲω μάκτρον καὶ πλήϲϲω πλῆκτρον.

Ουσιαστικό

πλῆκτρον ουδέτερο (δωρικός τύπος : πλᾶκτρον)

1. (αρχική σημασία, μουσική) το πλήκτρο για το παίξιμο της λύρας
2. κάθε τι με το οποίο μπορεί κάποιος να κτυπήσει
   1. αιχμή δόρατος
   2. το μεγάλο νύχι του πετεινού
   3. το κουπί

Συγγενικά

με πληκτρ-

• βούπληκτρος
• πληκτροφόρος
• πληκτροποιός

→ και δείτε τη λέξη πλήσσω για περισσότερα θέματα

Πηγές

• πλῆκτρον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πλῆκτρον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.