ποιμαντήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ποιμαντηρ-
ονομαστική	ὁ	ποιμαντήρ	οἱ	ποιμαντῆρες
γενική	τοῦ	ποιμαντῆρος	τῶν	ποιμαντήρων
δοτική	τῷ	ποιμαντῆρῐ	τοῖς	ποιμαντῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ποιμαντῆρᾰ	τοὺς	ποιμαντῆρᾰς
κλητική ὦ!		ποιμαντήρ		ποιμαντῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ποιμαντῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		ποιμαντήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ποιμαντήρ < ποιμαίνω, ποιμαν- + -τήρ < ποιμήν

Ουσιαστικό

ποιμαντήρ αρσενικό

• (επάγγελμα) συνώνυμο του ποιμήν, βοσκός, ποιμένας

Εκφράσεις

• ποιμαντήρ νεῶν: πλοηγός, πηδαλιούχος

Συγγενικά

• ἀποίμαντος
• ποιμαντικός

→ και δείτε τη λέξη ποιμήν

Πηγές

• ποιμαντήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.