προπομπή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	προπομπή	οι	προπομπές
γενική	της	προπομπής	των	προπομπών
αιτιατική	την	προπομπή	τις	προπομπές
κλητική		προπομπή		προπομπές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προπομπή < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική προπομπή < προπέμπω. Μορφολογικά αναλύεται σε προ- + πομπή.

Προφορά

ΔΦΑ : /pɾo.pomˈbi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : προ‐πο‐μπή

Ουσιαστικό

προπομπή θηλυκό

1. (λόγιο) ξεπροβόδισμα

   ※  Κώστας Καρυωτάκης, Προπομπή @greek-language.gr, στίχ.1-2, [νεανικά ποήματα 1919-1924]

   Επήρες πια τα μάτια σου κι έφυγες σε μιαν άκρη.,
   Όλα τώρα σε λησμονούν εκεί παραριχτή,

2. (λόγιο) νεκρώσιμη πομπή

Συγγενικά

• προπομπός
• → και δείτε τις λέξεις προπέμπω, προ και πομπή

Μεταφράσεις

    προπομπή

Πηγές

• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.
• προπομπή σελ.6161 - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία. (συντομογραφίες & συγγραφέων)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• προπομπή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• προπομπή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.