προσποίησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	προσποίησῐς	αἱ	προσποιήσεις
γενική	τῆς	προσποιήσεως	τῶν	προσποιήσεων
δοτική	τῇ	προσποιήσει	ταῖς	προσποιήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	προσποίησῐν	τὰς	προσποιήσεις
κλητική ὦ!		προσποίησῐ		προσποιήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσποιήσει
γεν-δοτ	τοῖν		προσποιησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσποίησις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

προσποίησις, -εως θηλυκό

• προσποίηση

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• προσποίησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• προσποίησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.