προτακτικό

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	προτακτικό	τα	προτακτικά
γενική	του	προτακτικού	των	προτακτικών
αιτιατική	το	προτακτικό	τα	προτακτικά
κλητική		προτακτικό		προτακτικά
Κατηγορία όπως «βουνό» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προτακτικό < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου προτακτικός < (ελληνιστική κοινή) προτακτικός < αρχαία ελληνική προτάσσω (θέτω μπροστά) < πρό + τάσσω

Ουσιαστικό

προτακτικό ουδέτερο

1. (γραμματική) φωνήεν (συχνά άλφα ή γιώτα) που προτάσσεται, δηλαδή μπαίνει στην αρχή μιας λέξης που αρχίζει από σύμφωνο. Συνήθως μπαίνει για ευφωνία ή για να δώσει μεγαλύτερη έμφαση και το αντίστοιχο φαινόμενο λέγεται πρόταξη, π.χ.

   α- + βασκάνω= αβασκάνω

2. άκλιτα που προτάσσονται κυρίων ονομάτων σε χαλαρά σύνθετα
   1. που ακολουθούνται από ενωτικό:

      Αγια-, αγια-, Αγιο-, αγιο-, Αϊ-, αϊ-, γερο-, γρια-, θεια-, κυρα-, μαστρο-, μπαρμπα-, παπα-, χατζη-

   2. που δεν παίρνουν ενωτικό

      κυρ, καπετάν, πάτερ

Μεταφράσεις

    προτακτικό

Κλιτικός τύπος επιθέτου

προτακτικό

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του προτακτικός