πρόπολις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	προπολῐ- προπολε-
ονομαστική	ἡ	πρόπολῐς	αἱ	προπόλεις
γενική	τῆς	προπόλεως	τῶν	προπόλεων
δοτική	τῇ	προπόλει	ταῖς	προπόλεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πρόπολῐν	τὰς	προπόλεις
κλητική ὦ!		πρόπολῐ		προπόλεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προπόλει
γεν-δοτ	τοῖν		προπολέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρόπολις < προ- + πόλις

Ουσιαστικό

πρόπολις θηλυκό

• το προάστιο, ή το αρχικό τμήμα μιας πόλης

Πηγές

• πρόπολις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πρόπολις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.