πρόσκρουση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	πρόσκρουση	οι	προσκρούσεις
γενική	της	πρόσκρουσης*	των	προσκρούσεων
αιτιατική	την	πρόσκρουση	τις	προσκρούσεις
κλητική		πρόσκρουση		προσκρούσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, προσκρούσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρόσκρουση < ελληνιστική κοινή πρόσκρουσις < αρχαία ελληνική προσκρούω < πρός (προσ-) + κρούω

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈpɾo.skɾu.si/ & /ˈpɾos.kɾu.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πρό‐σκρου‐ση

παλιότερος συλλαβισμός : πρόσ‐κρου‐ση

Ουσιαστικό

πρόσκρουση θηλυκό

• (κυριολεκτικά και μεταφορικά) η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του προσκρούω

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις προσκρούω, προς και κρούω

Μεταφράσεις

    πρόσκρουση

αγγλικά : impact (en) γαλλικά : heurt (fr), collision (fr)