πυργίτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πυργῑτα-
ονομαστική	ὁ	πυργίτης	οἱ	πυργῖται
γενική	τοῦ	πυργίτου	τῶν	πυργιτῶν
δοτική	τῷ	πυργίτῃ	τοῖς	πυργίταις
αιτιατική	τὸν	πυργίτην	τοὺς	πυργίτᾱς
κλητική ὦ!		πυργῖτᾰ		πυργῖται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πυργίτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		πυργίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πυργίτης < πύργ(ος) + -ίτης

Ουσιαστικό

πυργίτης [ ῑ ] αρσενικό (θηλυκό πυργῖτις)

• (πτηνό) το σπουργίτι

Πηγές

• πυργίτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• πυργίτης - Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français (Το Μεγάλο Μπαγί: Λεξικό [αρχαίας] ελληνικής-γαλλικής), Παρίσι: Hachette.