ρίψασπις

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ρίψασπις	οι	ριψάσπιδες
γενική	του	ριψάσπιδος	των	ριψασπίδων (ριψάσπιδων*)
αιτιατική	τον	ρίψασπι(ν)	τους	ριψάσπιδες
κλητική		ρίψασπι		ριψάσπιδες
Κλίση από τα αρχαία ελληνικά. * Ο τύπος γενικής πληθυντικού -'ιδων, στη δημοτική.
Κατηγορία όπως «ρίψασπις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ρίψασπις < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ῥίψασπις < ῥίπτω, ῥιψ- + ἀσπίς

Ουσιαστικό

ρίψασπις αρσενικό

1. (ιστορία) κατά την αρχαιότητα, στρατιώτης που ρίχνει την ασπίδα του, δηλαδή το βάζει στα πόδια από δειλία

   ⮡ Ο ρίψασπις ρίχνοντας την ασπίδα του εκθέτει σε κίνδυνο τον συμπολεμιστή του, αφού η ασπίδα του ενός εκάλυπτε το σώμα του διπλανού του. Γι' αυτό η Σπαρτιάτισσα μάνα έλεγε "ή ταν ή επί τας" (ή θα γυρίσεις πίσω με την ασπίδα σου ή να σε φέρουν πάνω σε αυτήν σκοτωμένο)

   ≈ συνώνυμα: λιποτάκτης, φυγοπόλεμος

2. (λόγιο) κάποιος που σταματάει να αγωνίζεται από δειλία

   ≈ συνώνυμα: δειλός, λιπόψυχος, ολιγόψυχος, φυγόμαχος

Αντώνυμα

• γενναίος
• θαρραλέος

Μεταφράσεις

    ρίψασπις