σέβασμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	σέβασμᾰ	τὰ	σεβάσμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	σεβάσμᾰτος	τῶν	σεβασμᾰ́των
δοτική	τῷ	σεβάσμᾰτῐ	τοῖς	σεβάσμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	σέβασμᾰ	τὰ	σεβάσμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		σέβασμᾰ		σεβάσμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σεβάσμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		σεβασμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σέβασμα < σεβάζομαι, σεβασ- + -μα

Ουσιαστικό

σέβασμα ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• κάτι που αποτελεί αντικείμενο δέους και σεβασμού

Πηγές

• σέβασμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σέβασμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.