σήμανσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σήμανσῐς	αἱ	σημάνσεις
γενική	τῆς	σημάνσεως	τῶν	σημάνσεων
δοτική	τῇ	σημάνσει	ταῖς	σημάνσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σήμανσῐν	τὰς	σημάνσεις
κλητική ὦ!		σήμανσῐ		σημάνσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σημάνσει
γεν-δοτ	τοῖν		σημανσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σήμανσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική σημαίνω, σημαν- + -σις

Ουσιαστικό

σήμανσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. σήμανση, σημάδεμα
2. συνώνυμο του σημασία

Σύνθετα

• ἐπισήμανσις
• παρασήμανσις

Πηγές

• σήμανσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.