σήμαντρον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	σήμαντρον	τὰ	σήμαντρᾰ
γενική	τοῦ	σημάντρου	τῶν	σημάντρων
δοτική	τῷ	σημάντρῳ	τοῖς	σημάντροις
αιτιατική	τὸ	σήμαντρον	τὰ	σήμαντρᾰ
κλητική ὦ!		σήμαντρον		σήμαντρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σημάντρω
γεν-δοτ	τοῖν		σημάντροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σήμαντρον < σημαν- του σημαίνω + -τρον

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ νέα ελληνικά: σήμαντρο με διαφορετική σημασία

Ουσιαστικό

σήμαντρον, -ου ουδέτερο

• άλλη μορφή του σημαντήριον: σημάδι, σφραγίδα, βούλα

Συγγενικά

• σημαντήριον
• σημάντρια
• σημάντριον
• σημαντρίς
• σημάντωρ

→ και δείτε τις λέξεις σημαίνω και σήμα

Πηγές

• σήμαντρον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σήμαντρον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.