σίλλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	σίλλος	οἱ	σίλλοι
γενική	τοῦ	σίλλου	τῶν	σίλλων
δοτική	τῷ	σίλλῳ	τοῖς	σίλλοις
αιτιατική	τὸν	σίλλον	τοὺς	σίλλους
κλητική ὦ!		σίλλε		σίλλοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σίλλω
γεν-δοτ	τοῖν		σίλλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σίλλος < → λείπει η ετυμολογία Θεωρείται συγγενές / υποκοριστικό του Σιληνός

Ουσιαστικό

σίλλος, -ου αρσενικό

1. που βλέπει λοξά
2. αλλήθωρος
3. (φιλολογία) σατυρικό / σκωπτικό ποίημα
4. σιλλογράφος, σατυριστής

Παράγωγα

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• σίλλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σίλλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.