σαγή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	σαγή	οι	σαγές
γενική	της	σαγής	των	σαγών
αιτιατική	τη	σαγή	τις	σαγές
κλητική		σαγή		σαγές
Σπάνιος ο πληθυντικός.
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Σαγή για καβαλίκεμα.

Ετυμολογία

σαγή < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή σαγή (παρόμοια σημασία) < αρχαία ελληνική σαγή (αποσκευή)

Προφορά

ΔΦΑ : /saˈʝi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σα‐γή

Ουσιαστικό

σαγή θηλυκό στον ενικό

1. το σύνολο των εξαρτημάτων που χρειάζονται για το ζέψιμο, το καβαλίκεμα ή το φόρτωμα ενός υποζυγίου (αλόγου, μουλαριού κ.α.).

   ↪ Ο Βουκεφάλας, το άλογο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, είχε τη δική του βασιλική σαγή.

2. το σύστημα των ειδικά κατασκευασμένων ιμάντων του αλεξίπτωτου που καταλήγουν σε μια πλατιά ζώνη η οποία εφαρμόζεται μπροστά στο στήθος ή στη μέση και με έναν απλό χειρισμό ανοίγει, ώστε να μπορεί ο αλεξιπτωτιστής να απαλλαγεί εύκολα από το αλεξίπτωτο μετά την προσγείωση.

   ↪ Το αλεξίπτωτο αποτελείται από τέσσερα κύρια μέρη: το θόλο, τα σχοινιά αναρτήσεως, την σαγή και τον σάκο.

Συνώνυμα

• ιπποσκευή
• χάμουρα

Συγγενικά

• σαγίζω
• σάγμα

Μεταφράσεις

    σαγή

αγγλικά : harness (en), tack (en), fittings (en)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σαγή	αἱ	σαγαί
γενική	τῆς	σαγῆς	τῶν	σαγῶν
δοτική	τῇ	σαγῇ	ταῖς	σαγαῖς
αιτιατική	τὴν	σαγήν	τὰς	σαγᾱ́ς
κλητική ὦ!		σαγή		σαγαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σαγᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		σαγαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σαγή < σάττω

Ουσιαστικό

σαγή θηλυκό

1. αποσκευή, το σύνολο του φορτίου που κουβαλάει οδοιπόρος
2. (ελληνιστική σημασία) σάγμα, σαμάρι σαγή

Πηγές

• σαγή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σαγή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.