σαρδόνυξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	σαρδόνυξ	οἱ	σαρδόνυχες
γενική	τοῦ	σαρδόνυχος	τῶν	σαρδονύχων
δοτική	τῷ	σαρδόνυχῐ	τοῖς	σαρδόνυξῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	σαρδόνυχᾰ	τοὺς	σαρδόνυχᾰς
κλητική ὦ!		σαρδόνυξ		σαρδόνυχες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σαρδόνυχε
γεν-δοτ	τοῖν		σαρδονύχοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνυξ' όπως «ὄνυξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σαρδόνυξ < σάρδιον

Ουσιαστικό

σαρδόνυξ αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (ορυκτολογία) σαρδόνυχας

Πηγές

• σαρδόνυξ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σαρδόνυξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.