σαρκοποιός

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	σαρκοποιός	τὸ	σαρκοποιόν
γενική	τοῦ/τῆς	σαρκοποιοῦ	τοῦ	σαρκοποιοῦ
δοτική	τῷ/τῇ	σαρκοποιῷ	τῷ	σαρκοποιῷ
αιτιατική	τὸν/τὴν	σαρκοποιόν	τὸ	σαρκοποιόν
κλητική ὦ!		σαρκοποιέ		σαρκοποιόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	σαρκοποιοί	τὰ	σαρκοποιᾰ́
γενική	τῶν	σαρκοποιῶν	τῶν	σαρκοποιῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	σαρκοποιοῖς	τοῖς	σαρκοποιοῖς
αιτιατική	τοὺς/τὰς	σαρκοποιούς	τὰ	σαρκοποιᾰ́
κλητική ὦ!		σαρκοποιοί		σαρκοποιᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	σαρκοποιώ	τὼ	σαρκοποιώ
γεν-δοτ	τοῖν	σαρκοποιοῖν	τοῖν	σαρκοποιοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'βοηθός' όπως «βοηθός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

σαρκοποιός < σάρξ, σαρκ(ός) + -ο- + -ποιός

Επίθετο

σαρκοποιός, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) αυτός που δημιουργεί σάρκα, ή την αυξάνει

Αντώνυμα

• σαρκοφθόρος

Πηγές

• σαρκοποιός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.