σινδών

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σινδών	αἱ	σινδόνες
γενική	τῆς	σινδόνος	τῶν	σινδόνων
δοτική	τῇ	σινδόνῐ	ταῖς	σινδόσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σινδόνᾰ	τὰς	σινδόνᾰς
κλητική ὦ!		σινδών		σινδόνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σινδόνε
γεν-δοτ	τοῖν		σινδόνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κανών' όπως «κανών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σινδών < (άμεσο δάνειο) σημιτικής προέλευσης (πβ. εβραϊκή סדין (sadin)) ή < αρχαία αιγυπτιακή šnḏwt

Ουσιαστικό

σινδών θηλυκό

• το σεντόνι

Παράγωγα

• (ελληνιστική κοινή) σινδόνιον

Πηγές

• σινδών - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σινδών - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.