σιτέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

σιτέω < σῖτος

Ρήμα

σιτέω και σιτέομαι ως αποθετικό (σιτήσομαι, ἐσιτήθην)

• τρέφομαι (όταν συντάσσεται με αιτιατική, τρώω από κάτι, αυτό που τρώω)

  ※  ὀρνίθων δὲ τούς τε ὄρτυγας καὶ τὰς νήσσας καὶ τὰ μικρὰ τῶν ὀρνίθων ὠμὰ σιτέονται προταριχεύσαντες (Ηρόδοτος (485 - 421/415 π.Χ.), Ιστορίαι, Ευτέρπη, 77.5)

  από τα πουλιά δε, τα ορτύκια και τις πάπιες και τα μικρά των πουλιών, ωμά τα τρώνε, αφού τα προταριχεύσουν (ΣτΜ: προταριχεύσουν = συντηρήσουν με αλάτι, όπως αναφέρεται λίγο πιο πριν στο κείμενο « ἐξ ἅλμης τεταριχευμένους»)

Συγγενικά

• σιτεύω και σιτίζω (ταϊζω, παχαίνω κάποιον) και σιτίζομαι
• σιτευτός,ή,όν
• σίτησις-εως (το φαγητό, αλλά και η δημόσια διατροφή)
• σιτηρός,ά,όν (απο σιτάρι, σταρένιος, εδώδιμος)
• σιτηρέσιον (τροφιμα, ζωοτροφές αλλά και ο μισθός του στατιώτη)
• το σιτίον και συνηθέστερα στον πληθ. τα σιτία (κόκκοι σταριού

αλλά και δημόσια διατροφή, γενικά το τρόφιμα και η τροφή)