σιωπηλά

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

σιωπηλά < σιωπηλ(ός) + -ά

Προφορά

ΔΦΑ : /si.o.piˈla/ & /sçio.piˈla/, όπως στην ποίηση: δείτε το στίχο του Σολωμού

τυπογραφικός συλλαβισμός : σι‐ω‐πη‐λός (ή σιω‐πη‐λά)

παρώνυμο: σιωπηρά

Επίρρημα

σιωπηλά

• με σιωπηλό τρόπο

  ≈ συνώνυμα: σιωπηρά

Μεταφράσεις

    σιωπηλά

αγγλικά : silently (en)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

σιωπηλά

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού, ουδέτερου γένους (σιωπηλό) του σιωπηλός

  ※  ⌘ Διονύσιος Σολωμός, Ὕμνος εἰς τὴν Ἐλευθερίαν (1823), 4η στροφή

  Ἄργειε νά'λθῃ ἐκείνη ἡ μέρα,
  κι ἦταν ὅλα σιωπηλά,
  γιατὶ τὰ ’σκιαζε ἡ φοβέρα
  καὶ τὰ πλάκωνε ἡ σκλαβιά.

  ΣτΕ: με συνίζηση προφέρονται για τη μετρική ανάγκη οι λέξεις άργειε, σιωπηλά.

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

σιωπηλά

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού, ουδέτερου γένους (σιωπηλόν) του σιωπηλός