σμάραγδος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σμάραγδος	αἱ	σμάραγδοι
γενική	τῆς	σμαράγδου	τῶν	σμαράγδων
δοτική	τῇ	σμαράγδῳ	ταῖς	σμαράγδοις
αιτιατική	τὴν	σμάραγδον	τὰς	σμαράγδους
κλητική ὦ!		σμάραγδε		σμάραγδοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σμαράγδω
γεν-δοτ	τοῖν		σμαράγδοιν
Σπανιότερα: στην (ελληνιστική κοινή) αρσενικό με τις ίδιες καταλήξεις.
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «κάμινος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σμάραγδος <

είτε < ανατολικό δάνειο, σημιτικής προέλευσης ρίζα b-r-q (αστράφτω στο σκοτάδι, λάμπω). Συγγενή: εβραϊκή ברקת (bareket)

είτε < σανσκριτική मरकत (marak(a)tam) όπως στο ελληνιστικό μάραγδος. Συγγενή: περσική زمرد (zmorrod).

Ουσιαστικό

σμάραγδος θηλυκό (& μεταγενέστερα αρσενικό)

• (ορυκτολογία) σμαράγδι ή άλλη πολύτιμη πέτρα πράσινου χρώματος

Άλλες μορφές

• μάραγδος

Συγγενικά

• ὁλοσμαράγδινος
• σμαράγδειος
• σμαραγδίζω
• σμαράγδινος
• σμαράγδιον
• σμαραγδίτης
• σμαραγδοχαίτας
• σμαραγδώδης
• Σμάραγος
• χαλκοσμάραγδος

Πηγές

• σμάραγδος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σμάραγδος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.