σμαράγδιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	σμᾰραγδιο-
ονομαστική	τὸ	σμαράγδιον	τὰ	σμαράγδιᾰ
γενική	τοῦ	σμαραγδίου	τῶν	σμαραγδίων
δοτική	τῷ	σμαραγδίῳ	τοῖς	σμαραγδίοις
αιτιατική	τὸ	σμαράγδιον	τὰ	σμαράγδιᾰ
κλητική ὦ!		σμαράγδιον		σμαράγδιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σμαραγδίω
γεν-δοτ	τοῖν		σμαραγδίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σμαράγδιον < αρχαία ελληνική σμάραγδ(ος) + υποκοριστικό επίθημα -ιον

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ νέα ελληνικά: σμαράγδι

Ουσιαστικό

σμαράγδιον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) υποκοριστικό του σμάραγδος

Πηγές

• σμαράγδιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.