σταθερότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	στᾰθεροτητ-
ονομαστική	ἡ	σταθερότης	αἱ	σταθερότητες
γενική	τῆς	σταθερότητος	τῶν	σταθεροτήτων
δοτική	τῇ	σταθερότητῐ	ταῖς	σταθερότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σταθερότητᾰ	τὰς	σταθερότητᾰς
κλητική ὦ!		σταθερότης		σταθερότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σταθερότητε
γεν-δοτ	τοῖν		σταθεροτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σταθερότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική σταθερό(ς) + -της. Δείτε και σταθ- στο ἵστημι.

Ουσιαστικό

σταθερότης [ᾰ] θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• η σταθερότητα

Άλλες μορφές

• σταθηρότης

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη σταθερός

Πηγές

• σταθερότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.