στεγανότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	στεγανότης	αἱ	στεγανότητες
γενική	τῆς	στεγανότητος	τῶν	στεγανοτήτων
δοτική	τῇ	στεγανότητῐ	ταῖς	στεγανότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	στεγανότητᾰ	τὰς	στεγανότητᾰς
κλητική ὦ!		στεγανότης		στεγανότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στεγανότητε
γεν-δοτ	τοῖν		στεγανοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στεγανότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική στεγανό(ς) + -της

Ουσιαστικό

στεγανότης θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η ιδιότητα του στεγανός, το να είσαι αδιαπέραστος

Πηγές

• στεγανότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.