στερέωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	στερέωσῐς	αἱ	στερεώσεις
γενική	τῆς	στερεώσεως	τῶν	στερεώσεων
δοτική	τῇ	στερεώσει	ταῖς	στερεώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	στερέωσῐν	τὰς	στερεώσεις
κλητική ὦ!		στερέωσῐ		στερεώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στερεώσει
γεν-δοτ	τοῖν		στερεωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στερέωσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική στερῶ (κλίση στερεόω) + -σις (-ωσις) < στερεός

Ουσιαστικό

στερέωσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• στερέωση

Πηγές

• στερέωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.