στραβομύτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	στραβομύτης	η	στραβομύτα	το	στραβομύτικο
γενική	του	στραβομύτη	της	στραβομύτας	του	στραβομύτικου
αιτιατική	τον	στραβομύτη	τη	στραβομύτα	το	στραβομύτικο
κλητική		στραβομύτη		στραβομύτα		στραβομύτικο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	στραβομύτηδες	οι	στραβομύτες	τα	στραβομύτικα
γενική	των	στραβομύτηδων		—	των	στραβομύτικων
αιτιατική	τους	στραβομύτηδες	τις	στραβομύτες	τα	στραβομύτικα
κλητική		στραβομύτηδες		στραβομύτες		στραβομύτικα
To ουδέτερο, από τα επίθετα σε -ικος. Το αρσενικό και το θηλυκό, και ως ουσιαστικά.
Κατηγορία όπως «ζηλιάρης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

στραβομύτης < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική στραβομύτης. Μορφολογικά αναλύεται σε στραβο- + -μύτης.

Και ουσιαστικοποιημένο.

Προφορά

ΔΦΑ : /stɾa.voˈmi.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : στρα‐βο‐μύ‐της

Επίθετο

στραβομύτης, -α, -ικο

1. που έχει στραβή μύτη
2. (για αιχμηρά αντικείμενα) που έχει στrαβή άκρη

Συγγενικά

• Στραβομύτης (επώνυμο)

→ και δείτε τις λέξεις στραβός και μύτη

Μεταφράσεις

    στραβομύτης

Πηγές

• στραβομύτης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

στραβομύτης < στραβο- + -μύτης

Ή και ουσιαστικοποιημένο.

Επίθετο

στραβομύτης

• στραβομύτης, που έχει στραβή μύτη

  → δείτε παράθεμα στο Στραβομύτης

  ≈ συνώνυμα: στρεβλόρρινος, στρεβλόρριν (λογιότερα)

Συγγενικά

• Στραβομύτης (προσωνύμιο ως επώνυμο)

→ και δείτε τις λέξεις στραβός και μύτη