στρεβλότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	στρεβλότης	αἱ	στρεβλότητες
γενική	τῆς	στρεβλότητος	τῶν	στρεβλοτήτων
δοτική	τῇ	στρεβλότητῐ	ταῖς	στρεβλότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	στρεβλότητᾰ	τὰς	στρεβλότητᾰς
κλητική ὦ!		στρεβλότης		στρεβλότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στρεβλότητε
γεν-δοτ	τοῖν		στρεβλοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στρεβλότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική στρεβλό(ς) + -της

Ουσιαστικό

στρεβλότης, -ητος θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) στρεβλότητα, συστροφή, καμπυλότητα, καμπή

Πηγές

• στρεβλότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στρεβλότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.