συγκάτοικος

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	συγκάτοικος	οι	συγκάτοικοι
γενική	του	συγκάτοικου & συγκατοίκου	των	συγκάτοικων & συγκατοίκων
αιτιατική	τον	συγκάτοικο	τους	συγκάτοικους & συγκατοίκους
κλητική		συγκάτοικε		συγκάτοικοι
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «καρδινάλιος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συγκάτοικος < μεσαιωνική ελληνική συγκάτοικος < αρχαία ελληνική συγκατοικέω / συγκατοικῶ < σύν + κατοικέω / κατοικῶ < κάτοικος < κατά + οἶκος

Προφορά

ΔΦΑ : /siŋ.ˈɟa.ti.kɔs /

Ουσιαστικό

συγκάτοικος αρσενικό ή θηλυκό (θηλυκό: & (προφορικό) συγκατοίκισσα)

• που κατοικεί μαζί με κάποιον άλλο, που μοιράζονται την ίδια οικία (διαμέρισμα, σπίτι κ.λπ.), που συγκατοικεί

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τις λέξεις συγκατοικώ, κάτοικος και οίκος

Μεταφράσεις

    συγκάτοικος

αγγλικά : roommate (en), cohabitor (en), cohabitant (en) γαλλικά : concubin (fr)(αρσενικό), concubine (en)(θηλυκό) γερμανικά : Mitbewohner (de)