συγχρωτισμός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	συγχρωτισμός	οι	συγχρωτισμοί
γενική	του	συγχρωτισμού	των	συγχρωτισμών
αιτιατική	τον	συγχρωτισμό	τους	συγχρωτισμούς
κλητική		συγχρωτισμέ		συγχρωτισμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συγχρωτισμός < συγχρωτίζομαι + -μός < ελληνιστική κοινή συγχρωτίζομαι

Ουσιαστικό

συγχρωτισμός αρσενικό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του συγχρωτίζομαι, η συνύπαρξη στον ίδιο χώρο, η στενή επαφή προσώπων, η συναναστροφή

  ※  Πρόκειται για συγχρωτισμό σε συντονισμένο πλάνο (όλοι έχουν συγκεκριμένη θέση, άρα δεν υπάρχει κινητικότητα) και το 100% (κατά πάσα βεβαιότητα) των θεατών είναι εμβολιασμένο (Ξανά στο γήπεδο: Ο συγχρωτισμός των εμβολιασμένων athensvoice.gr, 17.09.2021 [1])

Άλλες μορφές

• συγχρώτιση

Μεταφράσεις

    συγχρωτισμός

γαλλικά : promiscuité (fr)