συμμορία

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συμμορία	οι	συμμορίες
γενική	της	συμμορίας	των	συμμοριών
αιτιατική	τη	συμμορία	τις	συμμορίες
κλητική		συμμορία		συμμορίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συμμορία < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική συμμορία < (σύν) συμ- + μόρα + -ία < μείρομαι < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *(s)mer- (εκχωρώ, κατανέμω, μοιράζω)

• για τους σύγχρονους όρους < σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική bande

Προφορά

ΔΦΑ : /si.moˈɾi.a/

τυπογραφικός συλλαβισμός : συμ‐μο‐ρί‐α

Ουσιαστικό

συμμορία θηλυκό

1. ομάδα κακοποιών που οργανωμένα και συνήθως βίαια και ανήθικα προσπαθούν για την επίτευξη των κακοποιών στόχων τους
2. (νομικός όρος) ομάδα τριών τουλάχιστον κακοποιών που οργανωμένα και συνήθως βίαια προσπαθούν για την επίτευξη των κακοποιών στόχων τους
3. (μεταφορικά, μειωτικό) ομάδα παλιόπαιδων
4. (ιστορία, οικονομία στην αρχαία Αθήνα) φορολογική ομάδα Αθηναίων πολιτών

Συγγενικά

• αντισυμμοριακός
• αρχισυμμορίτης
• κομμουνιστοσυμμορίτης
• ληστοσυμμορία
• συμμοριόπληκτος
• συμμορίτης
• συμμορίτισσα
• συμμορίτικος
• συμμοριτοπόλεμος

→ και δείτε τις λέξεις μοίρα, μοιράζω, μόρα και Μόρα

Δείτε επίσης

• σπείρα

Μεταφράσεις

    συμμορία

αγγλικά : gang (en) γαλλικά : bande (fr), gang (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• συμμορία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• συμμορία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.