συμπαθητικότης

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συμπαθητικότης	αἱ	συμπαθητικότητες
γενική	τῆς	συμπαθητικότητος	τῶν	συμπαθητικοτήτων
δοτική	τῇ	συμπαθητικότητι	ταῖς	συμπαθητικότησι(ν)
αιτιατική	τὴν	συμπαθητικότητα	τὰς	συμπαθητικότητᾰς
κλητική ὦ!		συμπαθητικότης		συμπαθητικότητες
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συμπαθητικότης (μαρτυρείται από το 1861) < συμπαθητικ(ός) + -ότης

Ουσιαστικό

συμπαθητικότης, -ητος θηλυκό

• (καθαρεύουσα) η συμπαθητικότητα