συμπλήρωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συμπλήρωσῐς	αἱ	συμπληρώσεις
γενική	τῆς	συμπληρώσεως	τῶν	συμπληρώσεων
δοτική	τῇ	συμπληρώσει	ταῖς	συμπληρώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συμπλήρωσῐν	τὰς	συμπληρώσεις
κλητική ὦ!		συμπλήρωσῐ		συμπληρώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συμπληρώσει
γεν-δοτ	τοῖν		συμπληρωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συμπλήρωσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συμπληρῶ (κλίση συμπληρόω) + -σις (-ωσις). Μορφολογικά αναλύεται σε συμ- + πλήρωσις

Ουσιαστικό

συμπλήρωσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• συμπλήρωση

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις συμπληρῶ, σύν και βίος

Πηγές

• συμπλήρωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.