συναρπαγή
Πήδηση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Πίνακας περιεχομένων
Ελληνικά (el) [επεξεργασία]
| πτώση | ενικός | πληθυντικός |
|---|---|---|
| ονομαστική | συναρπαγή | συναρπαγές |
| γενική | συναρπαγής | συναρπαγών |
| αιτιατική | συναρπαγή | συναρπαγές |
| κλητική | συναρπαγή | συναρπαγές |
Ετυμολογία [επεξεργασία]
- συναρπαγή < ελληνιστική κοινή συναρπαγή
Ουσιαστικό[επεξεργασία]
συναρπαγή θηλυκό
- η αρπαγή κάποιου πράγματος μαζί με κάτι άλλο
- η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του συναρπάζω
- (γλωσσολογία) γλωσσική διαδικασία δημιουργίας σύνθετης λέξης από τις λέξεις που αποτελούν μία φράση
Μεταφράσεις[επεξεργασία]
συναρπαγή
Αρχαία ελληνικά (grc) [επεξεργασία]
| Πτώση | Ενικός | Δυϊκός | Πληθυντικός |
|---|---|---|---|
| Ονομαστική | συναρπαγή | συναρπαγά | συναρπαγαί |
| Γενική | συναρπαγῆς | συναρπαγαῖν | συναρπαγῶν |
| Δοτική | συναρπαγῇ | συναρπαγαῖν | συναρπαγαῖς |
| Αιτιατική | συναρπαγήν | συναρπαγά | συναρπαγάς |
| Κλητική | συναρπαγή | συναρπαγά | συναρπαγαί |
Ετυμολογία [επεξεργασία]
- συναρπαγή < αρχαία ελληνική συναρπάζω + -ή
Ουσιαστικό[επεξεργασία]
συναρπαγή θηλυκό
- (ελληνιστική κοινή) η αρπαγή πραγμάτων από κοινού με άλλους
- (ελληνιστική κοινή) απροσεξία, απερισκεψία
- (ελληνιστική κοινή) αδιαφορία
