συνοδεία

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συνοδεία	οι	συνοδείες
γενική	της	συνοδείας	των	συνοδειών
αιτιατική	τη	συνοδεία	τις	συνοδείες
κλητική		συνοδεία		συνοδείες
όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνοδεία < ελληνιστική κοινή συνοδεία / συνοδία

η γραφή με ει αναφέρεται ήδη στο Λεξικό του Σουΐδα του 10ου αι. και δικαιολογείται από την ύπαρξη του ρήματος συνοδεύω

Προφορά

ΔΦΑ : /si.nɔ.ˈði.a/

Ουσιαστικό

συνοδεία θηλυκό

1. η ενέργεια το ρήματος συνοδεύω, η κίνηση ενός ή περισσότερων ατόμων, οχημάτων, σκαφών κ.λπ., που ακολουθούν, προπορεύονται ή προχωρούν δίπλα σε άλλο άτομο, όχημα κ.λπ., συχνά με σκοπό την προστασία του ή την επίβλεψή του
2. τα άτομα, οχήματα, σκάφη κλπ που συνοδεύουν κάποιον ή κάτι
3. (μουσική) το παίξιμο μουσικού οργάνου ή συνόλου που συνοδεύει την εκτέλεση μιας κύριας μελωδίας από τραγουδιστή ή σολίστα

Άλλες μορφές

• συνοδία

Επίρρημα

συνοδεία

• Η αρχαία δοτική ενικού της λέξης (συνοδείᾳ) χρησιμοποιείται και σήμερα επιρρηματικά (χωρίς να σημειώνεται η υπογεγραμμένη): με συνοδεία
  • Τον μετέφεραν στο δικαστήριο συνοδεία ισχυρής αστυνομικής δύναμης
  • Παραδοσιακό έδεσμα της ημέρας του Ευαγγελισμού (...) είναι ο μπακαλιάρος και μάλιστα συνοδεία της γνωστής σκορδαλιάς. (*)

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τις λέξεις συνοδεύω, συν και οδός

Μεταφράσεις

    ουσιαστικό

αγγλικά : accompaniment (en), escort (en)

    επίρρημα

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	συνοδεία	συνοδεία	συνοδεῖαι
Γενική	συνοδείας	συνοδείαιν	συνοδειῶν
Δοτική	συνοδείᾳ	συνοδείαιν	συνοδείαις
Αιτιατική	συνοδείαν	συνοδεία	συνοδείας
Κλητική	συνοδεία	συνοδεία	συνοδεῖαι

Ετυμολογία

συνοδεία < συνοδεύω + -εία < αρχαία ελληνική σύνοδος (=συνοδοιπόρος) < σύν + ὁδός

Ουσιαστικό

συνοδεία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) άλλη γραφή του συνοδία