συντέλεση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συντέλεση	οι	συντελέσεις
γενική	της	συντέλεσης*	των	συντελέσεων
αιτιατική	τη	συντέλεση	τις	συντελέσεις
κλητική		συντέλεση		συντελέσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συντελέσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συντέλεση < ελληνιστική κοινή συντέλεσις < αρχαία ελληνική συντελέω / συντελῶ

Ουσιαστικό

συντέλεση θηλυκό

• (λόγιο) η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του συντελώ

Μεταφράσεις

    συντέλεση

γαλλικά : contribution (fr)