σφονδύλιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

Το φυτό Heracleum spondylium

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	σφονδύλιον	τὰ	σφονδύλιᾰ
γενική	τοῦ	σφονδυλίου	τῶν	σφονδυλίων
δοτική	τῷ	σφονδυλίῳ	τοῖς	σφονδυλίοις
αιτιατική	τὸ	σφονδύλιον	τὰ	σφονδύλιᾰ
κλητική ὦ!		σφονδύλιον		σφονδύλιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σφονδυλίω
γεν-δοτ	τοῖν		σφονδυλίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σφονδύλιον < σφόνδυλος + υποκοριστικό επίθημα -ιον

Ουσιαστικό

σφονδύλιον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή) (& σφονδύλειον (ῡ) & σπονδύλιον)

1. (φυτό) το φυτό Heracleum spondylium

   σφονδύλιον: φύλλα μὲν ἔχει κατὰ ποσὸν ἐοικότα πλατάνῳ πρὸς τὰ τοῦ πανάκους, καυλοὺς δὲ πηχυαίους ἢ καὶ μείζονας, ἐοικότας μαράθῳ, σπέρμα δὲ ἐπ' ἄκρῳ ὅμοιον σεσέλει, διπλοῦν, πλατύτερον δὲ καὶ λευκότερον καὶ ἀχυρωδέστερον, βαρύοσμον, ἄνθη λευκά, ῥίζαν λευκήν, ὁμοίαν ῥαφάνῳ· φύεται δὲ ἐν ἑλώδεσι καὶ ἐφύδροις χωρίοις. ὁ δὲ καρπὸς αὐτοῦ ποθεὶς ἐκκρίνει κατὰ κοιλίαν φλεγματῶδες· ἰᾶται δὲ πινόμενος ἡπατικούς, ἰκτερικούς, ὀρθοπνοϊκούς, ἐπιλημπτικούς, ὑστερικὴν πνίγα... (Διοσκουρίδης ο Πεδάνιος, Περί ύλης ιατρικής, 3, 76, 1)

2. σφοντύλι

   ὅτι τὸ σφονδύλιον ἔπεσε τοῦ ἀτράκτου (Ὀνειροκρ. 264)

Πηγές

• σφονδύλιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.