σχολαρίκιον
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)[επεξεργασία]
Ετυμολογία [επεξεργασία]
- σχολαρίκιον < σχολάρ(ιος) (μέλος ειδικού σώματος της αυτοκρατορικής φρουράς) + υποκοριστικό επίθημα -ίκιον ή ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του τύπου *σχολαρίκιος [1] Οι σχολάριοι φορούσαν εντυπωσιακά σκουλαρίκια) → δείτε το αρχαίο σχολή [2][3] Ο Ανδριώτης αναφέρεται και σε άλλες εκδοχές, του Κοραή, του Χατζιδάκι, που δε θεωρούνται πιθανές.[1]
Ουσιαστικό[επεξεργασία]
σχολαρίκιον ουδέτερο
- (κόσμημα) σκουλαρίκι
- → χρειάζεται παράθεμα 10ος αιώνας ⌘ Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος Πρός υιόν Ρωμανόν, 232,19
Συγγενικά[επεξεργασία]
Αναφορές[επεξεργασία]
- ↑ 1,0 1,1 λήμμα «σκολαρίκι» - Ανδριώτης, Νικόλαος Παντελής (1983) Ετυμολογικό λεξικό της κοινής νεοελληνικής. Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη). ISBN 960‑231‑036‑7. Έκδοση 3η, φωτοτυπική με διορθώσεις και προσθήκες του συγγραφέα. (1η έκδ:1951, 2η έκδ:1967)
Το λήμμα είναι το εξής:
σκολαρίκι, τό, μεσν. [μεσαιωνικό] σχολαρ-ίκιον < σχολαρικόν ἐνώτιον (=ἐνώτιο ποὺ φοροῦσαν οἱ σχολάριοι = οἱ φρουροὶ τῶν ἀνακτόρων στὸ Βυζάντιο) (Φ. Κουκουλ. στὴν Ἐπετ. Βυζαντ. Σπουδ.[Επετηρίδα Βυζαντινών Σπουδών] 7, 35). Ἀπίθανη ἡ ἑρμηνεία τοῦ Α. Κορ. Ἄτ.[ακτα] 4, 520 καὶ Γ. Χατζιδ. ΜΝΕ 2, 285 ἀπὸ τὸ ἀρχ.[αίο] σκόλλυς.» - ↑ «σκουλαρίκι» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
- ↑ σκουλαρίκι - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
Πηγές[επεξεργασία]
- ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .