σύγκλυση

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	σύγκλυση	οι	συγκλύσεις
γενική	της	σύγκλυσης & συγκλύσεως*	των	συγκλύσεων
αιτιατική	τη	σύγκλυση	τις	συγκλύσεις
κλητική		σύγκλυση		συγκλύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύγκλυση < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική σύγκληση (πλημμύρα) < συγκλύζω. Μορφολογικά αναλύεται σε σύγ- + κλύ(ζω) + -ση

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈsiŋ.ɡli.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σύ‐γκλυ‐ση

παλιότερος συλλαβισμός : σύγ‐κλυ‐ση

ομόηχα: σύγκλειση, σύγκληση, σύγκλιση

Ουσιαστικό

σύγκλυση θηλυκό

1. πλημμύρα
2. (μετεωρολογία) πολυομβρία, ραγδαία βροχή

   ≈ συνώνυμα: κατακλυσμός

Συγγενικές λέξεις

• σύγκλυς

Μεταφράσεις

    σύγκλυση

→ δείτε τις λέξεις πλημμύρα και κατακλυσμός

Πηγές

• Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964). Μέγα λεξικόν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης. Αθήνα: Ελληνική Παιδεία.