σύγκρισις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	συγκρῐσῐ-, συγκρῐσε-
ονομαστική	ἡ	σύγκρισῐς	αἱ	συγκρίσεις
γενική	τῆς	συγκρίσεως	τῶν	συγκρίσεων
δοτική	τῇ	συγκρίσει	ταῖς	συγκρίσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σύγκρισῐν	τὰς	συγκρίσεις
κλητική ὦ!		σύγκρισῐ		συγκρίσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συγκρίσει
γεν-δοτ	τοῖν		συγκρισέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύγκρισις < συγκρί(νω) + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε σύγ- + κρίσις.

Ουσιαστικό

σύγκρισις, -εως θηλυκό

1. συνδυασμός, συνένωση, ανάμειξη, κράση
2. σύγκριση, αντιπαραβολή

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• σύγκρισις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σύγκρισις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.